Lúcia dos Santos
_by_Carlos_Evaristo_(cropped).jpg)  | |
| Nome orixinal | (pt) Lúcia de Jesus Rosa dos Santos |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 22 de marzo de 1907 Povoação de Aljustrel, Portugal (pt)  |
| Morte | 13 de febreiro de 2005 (97 anos) Coímbra, Portugal |
| Lugar de sepultura | Basílica de Nossa Senhora do Rosário (pt) (2006–) Carmelo de Santa Teresa (pt) (2005–2006) |
| Outros nomes | Irmã Lúcia Maria Lúcia de Jesus e do Coração Imaculado |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | relixiosa católica |
| Orde relixiosa | Orde de Santa María do Monte Carmelo |
| Enaltecemento | |
| Páxina web | lucia.pt |
   | |
Lúcia dos Santos, coñecida como Sor Lucía, nada en Aljustrel, Fátima, Portugal, o 22 de marzo de 1907[1] e finada en Coímbra o 13 de febreiro de 2005, foi unha relixiosa católica.
Sor Lucía, de nome relixioso Irmã Lúcia do Coração Imaculado, naceu nunha pequena poboación preto de Fátima. Foi unha das tres videntes (xunto cos seus curmáns Francisco e Jacinta Marto) dos sucesos de Fátima do 13 de maio de 1917. Dixeron ver á Virxe María na chamada Cova da Iria, onde hoxe se ergue o importante santuario mariano. Morreu en Coímbra e recibiu sepultura no camposanto do Convento Carmelita de Santa Teresa de Coímbra, onde pasara enclaustrada os seus últimos 46 anos, se ben o 19 de febreiro de 2006, seguindo a súa vontade, os seus restos foron trasladados á igrexa do complexo mariano de Fátima, para descansar alí xunto ós dos seus curmáns.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]A infancia e o milagre
[editar | editar a fonte]
Nacida no seo dunha familia moi humilde, desde moi pequena tivo encargada a función do pastoreo de ovellas, o que adoitaba facer acompaña da por outros nenos e, habitualmente, polos seus curmáns Francisco e Jacinta.
O 13 de maio de 1917 dixeron ver á Virxe na chamada Cova da Iria, e nos días posteriores, ata o 13 de outubro, reuníronse no lugar miles de persoas para ser testemuñas de ditas aparicións. Estas aparicións estiveran precedidas, segundo se conta, da aparición dun anxo durante 1916 na cova Loca de Cabeco. No transcurso de ditos actos afírmase que a Virxe María revelou tres mensaxes, coñecidas como os tres misterios de Fátima.
Lucía foi a única dos tres nenos que asegurou escoitar as mensaxes da Virxe, que lle recomendou rezar o rosario, e depositou nela os tres misterios mencionados.
Ingreso no convento
[editar | editar a fonte]
En 1921, con 14 anos, ingresou no colexio das Irmás Doroteas en Vilar, preto de Porto. En 1925 e 1926 residía na residencia das Doroteas de Pontevedra, onde tiveron lugar as aparicións de Pontevedra, na Capela da Aparición situada na rúa de nome Sor Lucía. En 1928 ingresou no convento das Doroteas de Tui. En 1946 volveu a Portugal e en 1948 decidiu ingresar no Convento Carmelita de Santa Teresa de Coímbra en réxime de clausura. Adoptou os votos temporais o 3 de outubro de 1928, en 1934 os perpetuos, e o 31 de maio de 1949 os solemnes.
Morreu no Convento de Coímbra en 2005, con 98 anos, sendo moi contadas as súas saídas ó exterior. Durante a súa estancia no convento afirmou ver aparicións da Virxe e mesmo de Xesús, onde recibiu a Promesa dos Primeiros Sábados, a Visión da Trindade, e a petición da consagración de Rusia.
Obra
[editar | editar a fonte]Unha das contadas veces en que saíu do convento foi para entrevistarse co Papa Xoán Paulo II e comunicarlle o terceiro misterio, que consistía no xa pasado atentado contra esta personalidade relixiosa.
Sor Lucía escribiu dúas obras: Memórias e os Apelos da Mensagem de Fátima.
